Haile Selassie urodził się w Tafari Mekanon pod koniec XIX wieku w afrykańskim kraju Etiopia. Został koronowany na króla lub „Ras” Tafari w latach trzydziestych XX wieku, spełniając w ten sposób proroctwo Marcusa Garveya, które kilkadziesiąt lat wcześniej ogłosił: „patrz na wschód na przybycie czarnego króla”.
Marcus Garvey jest postrzegany w ruchu Rastafarian jako biblijny Mojżesz, ponieważ był nie tylko jednym z największych orędowników repatriacji Czarnych w świecie zachodnim, ale także dlatego, że proroczo przedstawił i ogłosił nadejście Mesjasza. Kiedy wcześni Rasta usłyszeli o koronacji króla Selassie – wiedzieli, że proroctwo Marcusa się spełniło.
Wcześni rastafarianie nie byli akceptowani przez ogół Jamajczyków. Byli postrzegani jako brudni ludzie, którzy żyli na wzgórzach i używali narkotyków, głównie Ganji, wypowiadali się przeciwko rządowi i wierzyli w Jah Rastafari zamiast Jezusa. Wiele wczesnych rasta było prześladowanych przez swoich jamajskich rodaków za ich przekonania religijne.
Rastafarianie byli również celem policji i urzędników państwowych, ponieważ nie podążali za „czystą” większością i wiadomo było, że używają ganji. Wczesne oskarżenia przeciwko Rastafarianinom w latach 30-tych i 40-tych były przestępcami, a wiele rabunków, morderstw, gwałtów i innych przestępstw zostało przypiętych do wczesnych rasta bez żadnego dowodu. Dyskryminacja trwała przez kolejne dziesięciolecia.
Rasta jednak, kochający pokój i pozytywni ludzie, którzy praktykowali więcej dobra moralnego niż wielu Jamajczyków, którzy ich dyskryminowali. Ortodoksyjni rasta nie używają alkoholu, a Jamajka jest dobrze znana ze wspaniałych rumów. Ortodoksyjni rastafarianie nie jedzą czerwonego mięsa, a Jamajczycy są również znani z grillowanych potraw.
Ci rasta mężczyźni prowadzą styl życia podobny do biblijnej tradycji Nazarejczyków, w której trzymali się abstynencji od wielu życiowych przyjemności. W miarę zbliżania się lat pięćdziesiątych do Jamajki – rastafarianizm stawał się coraz bardziej popularny i wkrótce dźwięki wojowników nyabinghi, które były intonowane na wzgórzach Jamajki przez rasta, miały wejść do miasta i jamajskiej popkultury, a wkrótce rozprzestrzeniły się na świat.
Jamajczycy zawsze mieli ogromną miłość do muzyki. Niezależnie od tego, czy będą to dźwięki rock and rolla pochodzące z Ameryki, czy też plemienne rytmy, które wielu potomków afrykańskich niewolników posiada we krwi, Jamajka zjednoczyła tradycje muzyczne wielu kultur. Od Rocksteady do Ska pojawiła się muzyka reggae. Wyspy mają największe roszczenie do sławy. I właśnie dzięki muzyce Reggae z Jamajki ruch Rastafari miał rozprzestrzenić swoje przesłanie na cały świat w postaci muzycznego proroka, którego świat zna jako Robert Nesta Marley.
Bob Marley rozpoczął karierę muzyczną, zanim przeszedł na rastafarianizm. Ale to dzięki jego duchowej transformacji jego muzyka przeszła poważną zmianę i skierowała się w kierunku międzynarodowej sławy i kojarzenia Jamajki, mało znanej wyspy na Karaibach, jako miejsca narodzin reggae i miejsca narodzin Marleya. Zdolność Marleya do śpiewania i łączenia harmonijnych rytmów głosu, uderzeń i instrumentów sprawiła, że miliony ludzi zastanawiały się, czy rzeczywiście został wysłany przez Jah, aby uświadomić ludzi.
Jak posłaniec od Boga, Marley śpiewał swoim bliźnim pieśni radości, pieśni miłości, pieśni bólu i pieśni wolności. I to dzięki temu stylowi i umiejętnościom nazwano go „królem reggae”. Muzyka Rasta to muzyka dla duszy. Muzyka w rytm nyabinghi przodków wojowników z Afryki. Muzyka Rasta to muzyka ognia. Muzyka, która rozpali Twoje serce i wypełni duszę ciepłem i zachwytem. Muzyka Rasta to muzyka Reggae, a duchowe przewodnictwo pochodzi od twórcy wszechświata Jah Rastafari.
