Badania wykazują, że kannabinoidy odgrywają kluczową rolę w leczeniu PTSD.
Zdolność do zapomnienia o strachu jest niezbędna, abyśmy mogli prowadzić normalne życie. Gdybyśmy pamiętali każdy strach, jaki kiedykolwiek czuliśmy, nie bylibyśmy w stanie funkcjonować. Jedną z cech charakterystycznych zespołu stresu pourazowego (PTSD) jest upośledzone wygaszanie strachu – proces, który pomaga naszemu mózgowi zapomnieć o traumatycznych wydarzeniach.
Anandamid może odgrywać kluczową rolę w zapominaniu o traumatycznych wydarzeniach.
Nowe badanie przeprowadzone na Uniwersytecie w Leiden w Holandii dotyczy anandamidu, kannabinoidu wytwarzanego naturalnie przez ludzki organizm, i jego roli w wygaszaniu strachu. Osiągnięto to dzięki pionierskiej technice, która hamuje produkcję anandamidu w mózgu.
Badanie może mieć głębokie implikacje dla używania konopi indyjskich w leczeniu PTSD. Miliony weteranów wojskowych i innych osób, które przeżyły traumę, już używają marihuany do leczenia zespołu stresu pourazowego, ale naukowcy wciąż badają mechanizmy związane z procesem leczenia.
To układ endokannabinoidowy pozwala nam odczuwać haj związany z THC. Odurzający związek znajdujący się w konopiach indyjskich wywołuje swoje kultowe efekty, wiążąc się z receptorem kannabinoidowym typu 1 (CB1). Bardziej subtelne efekty THC, takie jak modulacja odporności, są spowodowane jego interakcją z receptorem kannabinoidowym typu 2 (CB2).
Identyfikacja receptorów CB1 i CB2 na początku lat 90. XX wieku doprowadziła do odkrycia w naszym organizmie związków, które naturalnie je stymulują. Związki te znane są jako endokannabinoidy – kannabinoidy wytwarzane przez nasz organizm. Zidentyfikowano kilkanaście endokannabinoidów. Dwa najczęściej badane to anandamid (AEA) i 2-AG.
Anandamid, „cząsteczka szczęścia”
Jeśli kiedykolwiek ćwiczyłeś tak ciężko, że przez kilka minut po zakończeniu ćwiczeń czułeś się całkowicie szczęśliwy – poczułeś działanie anandamidu. To uczucie jest powodem, dla którego anandamid został nazwany na cześć sanskryckiego słowa oznaczającego „błogość”. Ta lekka euforia, czasami nazywana hajem biegacza, trwa tylko przez krótki czas, ponieważ anandamid jest uwalniany wspólnie z hydrolazą amidu kwasów tłuszczowych (FAAH), enzymem rozkładającym anandamid.
Istnieje wiele prac, które pokazują, że zmniejszenie ekspresji FAAH sprawia, że wszelkiego rodzaju dobre samopoczucie trwa dłużej. Anandamid sprawia, że czujemy się dobrze, uruchamiając ośrodek nagrody w naszych mózgach, a im dłużej się utrzymuje, tym dłużej czujemy się lepiej.
Zespół z Uniwersytetu w Leiden, kierowany przez Mario van der Stelta, zastanawiał się, co by się stało, gdyby postąpić odwrotnie – gdyby zmniejszyć ilość anandamidu wytwarzanego przez mózg zamiast zmniejszania FAAH. Znalezienie konkretnego narzędzia do zmniejszenia produkcji anandamidu nakreśliłoby bardziej szczegółowy obraz roli, jaką odgrywa on w naszym organizmie.
Zespół Van der Stelta zidentyfikował substancję chemiczną, która zmniejsza produkcję anandamidu poprzez hamowanie produkcji jednego z enzymów, które wyzwalają jego produkcję. Nie zablokowało to całkowicie produkcji, ponieważ organizm na wiele sposobów wytwarza anandamid. Ale częściowo blokując produkcję anandamidu, mogli sprawdzić, jaką rolę odgrywa endokannabinoid.
Kontrolowanie stresu i nieprzyjemnych wspomnień
Następnie naukowcy porównali zachowanie normalnych myszy i myszy z supresją anandamidu. Myszy z zablokowaną produkcją anandamidu były znacznie bardziej zestresowane – o czym świadczy wyższy poziom kortyzolu – niż normalne myszy.
Opracowany przez zespół van der Stelta związek nie jest ukierunkowany konkretnie na anandamid – hamuje on również inne endokannabinoidy (OEA i PEA). Oznacza to, że ich obserwacje behawioralne mogą być spowodowane zmianami w którymkolwiek z tych blisko spokrewnionych związków, chociaż anandamid wydaje się być najbardziej prawdopodobnym winowajcą.
To bardzo techniczne odkrycie, ale jest ono ważne. To pierwsze tego typu badanie, które udowodniło, że obniżenie poziomu anandamidu ma negatywny wpływ na zachowania emocjonalne. To może wyjaśniać, dlaczego rozwija się PTSD – te mózgi nie wytwarzają wystarczającej ilości anandamidu, aby zachować równowagę emocjonalną. Mogłoby to również wyjaśnić, dlaczego tak wiele osób z PTSD doświadcza retrospekcji. Osoby te nie są w stanie zapomnieć o tych traumatycznych wspomnieniach.
Zrozumienie roli anandamidu daje nam lepszy wgląd w to, dlaczego marihuana, dzięki jej zdolności do naśladowania działania anandamidu, może pomóc pacjentom z zespołem stresu pourazowego.
